Monthly Archives: Οκτώβριος 2021
SXOLIAZONTAS 29 10 21 ΜΕΡΟΣ Β
Για ενημέρωση
αναβάλλετε η αυτεπάγγελτη δίωξη της εισαγγελέας Φλώρινας κατα των υπευθύνων του Ορυχείου Αμυνταίου (που αφορα την κατολισθηση ) για την οποία υπόθεση ημουν μεχρι προτινος κατηγορουμενος…….. και τωρα κληθηκα σαν μαρτυρας κατηγοριας
2Dennis Hoidas και Αστέριος Ζαφειρόπουλος
Ενεργειακή κρίση και ΕΕ – Αλαζονεία ή νηφάλια πολιτική; Δημήτρης Λιάτσος:
Η Ευρώπη τιμωρήθηκε για την αλαζονεία της και βρέθηκε εγκλωβισμένη στην ενεργειακή κρίση με την εμμονή της στην «πράσινη» πολιτική, έναντι της νηφάλιας προσέγγισης της Ρωσίας.
Νέα Σύνοδος κορυφής της ΕΕ με κεντρικό-αν όχι μοναδικό-θέμα την ενεργειακή κρίση. Προφανώς θα ακουστούν πολλά και διάφορα. Θα γίνουν και ανακοινώσεις όπου θα στιγματίζονται οι… ένοχοι. Σε καμία περίπτωση, βέβαια, δεν θα αναφέρονται ευθύνες των ιθυνόντων των ενεργειακών θεμάτων στις Βρυξέλλες…
Κάπως σαν το μύθο με το σπασμένο κέρατο της κατσίκας. Δεν το λέμε σε κανέναν αλλά, βρε παιδιά, φαίνεται!!!
Η Ευρώπη τιμωρήθηκε για την αλαζονεία της και βρέθηκε εγκλωβισμένη στην ενεργειακή κρίση με την εμμονή της στην «πράσινη» πολιτική, έναντι της νηφάλιας προσέγγισης της Ρωσίας που κερδίζει ανοίγοντας τα χαρτιά της στο «ενεργειακό πόκερ»! Με τα λόγια αυτά προσεγγίζει το θέμα των ημερών μας, όχι κάποιο ρωσικό περιοδικό αλλά το καθ´όλα αμερικανικό Forbes!
Ο αρθρογράφος του Forbes χρησιμοποιεί κατ´επανάληψη την έννοια «αλαζονεία» όσον αφορά την τακτική που ακολουθεί πεισματικά η ευρωπαϊκή ηγεσία, τακτική που ο ίδιος θεωρεί ως βασική αιτία της τωρινής ενεργειακής κρίσης. Στη συνέχεια, η Ε.Ε., αναζητεί ευθύνες για την κρίση οπουδήποτε αλλού όχι όμως στους κόλπους της! Μια κλασική προσέγγιση είναι αυτή που επιχειρήθηκε και σε μεγάλο βαθμό πέρασε στο ευρύ και πλημμελώς ενημερωμένο κοινό, ότι φταίει η… Ρωσία!
ΑΛΛΟΥ ΤΑ ΚΑΚΑΡΙΣΜΑΤΑ….
Έτσι συνέπεσε και οι τελευταίες μέρες ήταν γεμάτες από ειδήσεις γύρω από το ενεργειακό, όταν στη Μόσχα διεξάγονταν το ετήσιο φόρουμ, « Ρωσική ενεργειακή εβδομάδα».
Κορυφαία στελέχη από τις μεγαλύτερες εταιρίες της Ευρώπης που μετείχαν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έδιναν την πραγματική διάσταση του προβλήματος που απέχει παρασάγγας από τις αιτιάσεις των ευρωγραφειοκρατών.
Ο επικεφαλής της TOTAL, Πατρίκ Πουανιέ, συμφωνούσε με τον πρόεδρο Πούτιν ότι η Ρωσία όχι μόνο μείωσε, αντίθετα αύξησε τις προμήθειες πάνω από τα προβλεπόμενα από τα υπάρχοντα συμβόλαια! Ο ίδιος εξήγησε ότι, πράγματι, οι συνολικές ποσότητες γκαζιού που φθάνουν στην Ευρώπη είναι μικρότερες από ότι θα έπρεπε, η μείωση όμως δεν αφορά τη Ρωσία αλλά, «άλλες πηγές προμήθειας»!
Ποιες είναι οι «άλλες» πηγές, απέφυγε να αναφέρει… Υπάρχουν, ωστόσο, τα νούμερα που είναι… αμείλικτα! Ενώ η Ρωσία αύξησε τις ποσότητες ροής φ.α. στην Ευρώπη και μέσω Ουκρανίας και μέσω του υποθαλάσσιου αγωγού από τη Μαύρη θάλασσα, και μέσω του ρωσοτουρκικού αγωγού «κυανή ροή», κατά 10-15% ανάλογα με τη διαδρομή, ωστόσο οι «άλλες πηγές», οι αμερικανοί προμηθευτές υγροποιημένου (LNG), μείωσαν τις προμήθειες κατά 15-17 δις κυβικά… Οι ποσότητες αυτές συνόδευσαν εκείνες που τράβηξαν για χώρες της Ν.Α Ασίας. Εκεί που οι τιμές είναι ακόμα πιο υψηλές!
Μα, αυτή είναι η λογική της ελεύθερης αγοράς, θα πει κάποιος! Σωστά. Η αγορά Σποτ, που εφηύραν και φόρτωσαν στην Ευρώπη οι Εγγλέζοι πριν 15 χρόνια με στόχο να τσακίσουν τη ρωσική προσέγγιση των πολύχρονων συμβολαίων με σχετικά σταθερή τιμή, άρα και εξασφάλιση σταθερότητας στις προμήθειες, τους γύρισε τώρα μπούμερανγκ! Κτυπά κατακούτελα και την Ευρώπη αλλά κυρίως την… Αγγλία! Οι προπαγανδιστές της οποίας φωνασκούν πιο δυνατά από άλλους κατά της Ρωσίας. Και όμως η Αγγλία προμηθεύεται γκάζι κυρίως από τη Νορβηγία και την αγορά Σποτ. Οι προμήθειες με ρωσικό φ.α. των αγωγών ανέρχονται μόλις στο 2-3% από τις συνολικές εισαγόμενες ποσότητες!!! Ο ρώσος πρέσβης στο Λονδίνο, Αντρέι Κέλιν, αποκάλυψε πως η αγγλική κυβέρνηση ξεκίνησε διαπραγματεύσεις για προμήθεια ποσοτήτων ρωσικού φ.α. – Φυσικά είμαστε έτοιμοι να βοηθήσουμε, αν χρειαστεί, ώστε να ελαφρύνουμε την βαριά κατάσταση που έχει δημιουργηθεί με τις ελλείψεις, πιστοποιεί ο Κέλιν!
Υπάρχουν χώρες στην Ευρώπη που δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα. Η Αυστρία έχει γεμίσει τις υπόγειες δεξαμενές της με ρωσικό αέριο και δεν αντιμετωπίζει γενικότερο πρόβλημα. Ούτε σε ποσότητες ούτε σε… τιμές!
Ο υπουργός ενέργειας της Γερμανίας, Πέτερ Αλτμάιερ, διαβεβαιώνει ότι δεν υπάρχει θέμα μειωμένων προμηθειών φ.α. από τη Ρωσία, όλα υλοποιούνται με βάση τα υπάρχοντα συμβόλαια. Μείωση στις ποσότητες αποθήκευσης υπάρχει λόγω υπερκατανάλωσης, ωστόσο η αιτία των ελλείψεων δεν είναι η Ρωσία!
Ο πρώην καγκελάριος, Χερχαρντ Σρέντερ που υπέγραψε πριν από 17 χρόνια τη συμφωνία κατασκευής του North Stream-1, επίσης τονίζει ότι οι όποιες κατηγορίες έναντι της Ρωσίας δεν έχουν καμμία σχέση με την πραγματικότητα αν δει κάποιος πιο βαθιά το θέμα.
Και όμως, ο συμπατριώτης του, κορυφαίο στέλεχος των Πρασίνων, Όλιβερ Κρίσερν, επιμένει να «πυροβολεί» τη Μόσχα. Αυτός του οποίου το κόμμα έχει ταχθεί ανοικτά κατά της λειτουργίας του North Stream-2, ακόμα και τώρα που ολοκληρώθηκε, θεωρεί ότι η Ρωσία δεν εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της και στέλνει… λιγότερο φ.α.! «Ξέρει» αυτός και δεν «ξέρει» ο καθ´υλιν υπουργός!!!
Αλλά και ο κομματικός σύντροφος του, Ρόμπερτ Χαμπεκ, καλεί την τωρινή γερμανική κυβέρνηση να ξεκινήσει διάλογο με τη Ρωσία με θέμα τα ενεργειακά! Φαρισαϊσμός ύψιστου είδους!!! Η Γερμανία και προσωπικά η Μέρκελ έχει επενδύσει πάνω στην κατασκευή του δεύτερου αγωγού από τη Βαλτική, North Stream-2. Ο Χαμπεκ, ωστόσο, σπεύδει να δημοσιοποιήσει τη θέση των Βρυξελλών ότι ο αγωγός αυτός δεν μπορεί να λειτουργήσει λόγω των… ευρωκανονισμών!!!
Ο Ούγγρος ΥΠΕΞ, Πέτερ Σιάρτο, ξεκαθάρισε ότι η χώρα του δεν μπλέκει το οικονομικό συμφέρον της με την πολιτική και η Ουγγαρία δεν επιθυμεί να γίνεται σπέκουλα με τη λεγόμενη «πράσινη» ανάπτυξη…
Στην «ενεργειακή εβδομάδα» ο Βλαντίμιρ Πούτιν έκανε λόγο για «επιλεκτική τύφλωση» των ευρωγραφειοκρατών και για συνεχή «φλυαρία με πολιτικά κίνητρα» που δεν στηρίζονται σε κανένα στοιχείο. Οι άνθρωποι του μπίζνες, πάντως, αν και αποφεύγουν την κριτική στις Βρυξέλλες, νιώθουν ήσυχοι στη εταιρική σχέση τους με τη Ρωσία και τη συνεχή προμήθεια από τη ΓΚΑΖΠΡΟΜ…
Εν κατακλείδι… το σύνολο των ευρωπαίων που συμμετείχε στην «ενεργειακή εβδομάδα», θεωρεί ότι η σταθερότητα των προμηθειών σε φ.α. μπορεί να εξασφαλιστεί με την άμεση λειτουργία του ήδη έτοιμου αγωγού, North Stream-2. Παράλληλα στον πρώτο!
Μα, από που αλλού εκτός Ρωσίας, διερωτάται ο γάλλος της TOTAL. Μόνο όχι από την από εκεί πλευρά του … Ατλαντικού. Αυτό αποτελεί… φαντασία!
Ο Δημήτρης Λιάτσος είναι δημοσιογράφος-Ανταποκριτής στη Μόσχα
Η Ελλάδα, ο λιγνίτης και το μπρος πίσω Μητσοτάκη…δοκουμεντο
Η Ελλάδα, ο λιγνίτης και το μπρος πίσω Μητσοτάκη
Από τον περασμένο Σεπτέμβριο η σχέση τιμής μεταξύ φυσικού αερίου και λιγνίτη –βάσει της οποίας πριν από ενάμιση χρόνο ο Κωστής Χατζηδάκης ως υπουργός Ενέργειας δικαιολογούσε την επιτάχυνση της απολιγνιτοποίησης– έχει αντιστραφεί.
Παρά την επιβάρυνσή της με το κόστος αέριων ρύπων, που επίσης βρίσκεται σε ιστορικά υψηλά, η παραγωγή μιας μεγαβατώρας από λιγνίτη κοστίζει 120 ευρώ –τα 90 είναι το κόστος των ρύπων–, ενώ η παραγωγή μιας μεγαβατώρας από φυσικό αέριο κοστίζει 210 ευρώ – με κόστος ρύπων 25 ευρώ.
Υπό αυτές τις συνθήκες μοιάζει καθαρός παραλογισμός ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη –σε αντίθεση με τη γερμανική, που αύξησε την παραγωγή ενέργειας από άνθρακα, παρότι πληρώνει ρύπους– δεν αύξησε από τον Σεπτέμβριο την παραγωγή ενέργειας από άνθρακα προκειμένου να ρίξει τις τιμές ηλεκτρικής ενέργειας στη χονδρική. Γιατί ο λόγος που κατά το τελευταίο τρίμηνο η Ελλάδα αναδεικνύεται τόσο συχνά πανευρωπαϊκή πρωταθλήτρια στην αύξηση της τιμής ενέργειας στη χονδρική είναι ότι –λόγω της κυβερνητικής επιλογής για επιτάχυνση της απολιγνιτοποίησης– εξαρτά το 50% κατά μέσο όρο της ηλεκτροπαραγωγής της από το φυσικό αέριο, που η τιμή του καλπάζει.
Να όμως που την περασμένη εβδομάδα, όσο η ενεργειακή κρίση
στην Ευρώπη κλιμακωνόταν και συνάμα γινόταν ορατό ότι οι ευρωπαϊκοί θεσμοί αδυνατούν να προωθήσουν κοινές λύσεις, είχαμε δυο σημαντικές εξελίξεις που, χωρίς να λύνουν το πρόβλημα της ακρίβειας, ενδέχεται να αποτρέψουν τα χειρότερα.
Με εντολή ΑΔΜΗΕ
Η πρώτη εξέλιξη ήταν η αναστολή του κυβερνητικού προγράμματος ταχείας απολιγνιτοποίησης, τουλάχιστον ως την ερχόμενη άνοιξη, με εντολή ΑΔΜΗΕ. Προκειμένου να μην ξεμείνει από ενέργεια η χώρα μες στον χειμώνα και να μην υπάρξει κίνδυνος μπλακ άουτ, ο ΑΔΜΗΕ ζήτησε να τεθούν σε ετοιμότητα και οι λι
γνιτικές μονάδες και να διασφαλιστεί το απαραίτητο καύσιμο. Ετσι η ΔΕΗ προχώρησε στο άνοιγμα των τριών λιγνιτωρυχείων της δυτικής Μακεδονίας που είχε κλείσει, ενώ συγχρόνως αυξάνει τη λειτουργία των λιγνιτικών μονάδων που κράτησε ανοικτές και θα κάνει τις αναγκαίες προετοιμασίες προκειμένου να επαναφέρει σε λειτουργία, αν χρειαστεί, και τις δύο μονάδες της Καρδιάς, που υποτίθεται ότι είχαν κλείσει οριστικά.
Η δεύτερη εξέλιξη ήταν η τροπολογία του υπουργείου Ενέργειας η οποία έπειτα από εισήγηση του καθηγητή Ενεργειακής Οικονομίας του ΕΜΠ Παντελή Κάπρου υποχρεώνει τους παραγωγούς ενέργειας από ΑΠΕ (αιολικά, φωτοβολταϊκά)
να επιστρέφουν στον ΕΛΑΠΕ (Ειδικός Λογαριασμός ΑΠΕ) ό,τι βγάζουν ως υπερκέρδος πάνω από την εγγυημένη ταρίφα τους λόγω της αύξησης στη χονδρική. Τους τελευταίους δύο μήνες οι παραγωγοί ΑΠΕ αποκόμιζαν υπερκέρδη της τάξης του 145%, πλέον όμως αυτά θα πηγαίνουν στο ταμείο του ΕΛΑΠΕ, από το οποίο η κυβέρνηση θα αντλεί τις κρατικές επιδοτήσεις για τους λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος των νοικοκυριών.
Ενέργεια και πολιτικά σχέδια
Με την αναστολή του προγράμματος ταχείας απολιγνιτοποίησης είναι πιθανό μες στους επόμενους μήνες ΔΕΗ και υπουργείο Ενέργειας,
έστω και ομνύοντας στο Green Deal, να αυξήσουν τη λειτουργία των λιγνιτικών μονάδων αρκετά ώστε να αντισταθμίσουν τις αυξήσεις στις τιμές ηλεκτρικής ενέργειας που έχουν προκαλέσει το τελευταίο δίμηνο η μεγάλη χρήση φυσικού αερίου και η αύξηση της τιμής του;
Ενδεχομένως, αν λάβουμε υπόψη όσα είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης την Τετάρτη σε συνέδριο της εφημερίδας «Καθημερινή», χαρακτηρίζοντας την καλπάζουσα ενεργειακή ακρίβεια «μη βιώσιμη πολιτικά κατάσταση».
Πιθανόν λοιπόν, έστω και με μεγάλη καθυστέρηση, η κυβέρνηση της ΝΔ να έχει αλλάξει επίπεδο συνειδητοποίησης και να κατανοεί πως η τρέχουσα ενεργειακή κρίση, που οδηγεί μήνα τον μήνα τις τιμές της ηλεκτρικής ενέργειας όλο και πιο ψηλά (ήδη τον Οκτώβριο είμαστε 35% πιο πάνω από τον Σεπτέμβριο), φουσκώνοντας τις τιμές των προϊόντων και των υπηρεσιών με ρυθμούς 5-15% μέχρι σήμερα, που αναμένεται να επιταχυνθούν μες στο επόμενο δίμηνο, απαιτεί κάτι περισσότερο από επιδοτήσεις του κόστους του ρεύματος των νοικοκυριών.
Να σημαίνει αυτό ότι η κυβέρνηση θα χρησιμοποιήσει τις λιγνιτικές μονάδες για να πιέσει καθοδικά τις τιμές στη χονδρική; Ή μήπως αποτελεί καμπανάκι για «έξοδο στα δύσκολα» και σήμα για πρόωρες εκλογές; Ο,τι κι αν είναι, θα φανεί σύντομα.
Ενεργειακή σπατάλη 450 εκατ. τον χρόνο
Του Γιαννη Ελαφρου
Δάσκαλε που δίδασκες…
Παρά το γεγονός ότι η Πολιτεία καλεί τους πολίτες να μειώσουν την κατανάλωση ενέργειας στα σπίτια τους, τα κτίρια του ευρύτερου δημόσιου τομέα είναι κυριολεκτικά ενεργειακά «σουρωτήρια», σπαταλώντας τεράστιους πόρους. Οσο για τα αναγκαία μέτρα εξοικονόμησης ενέργειας, αυτά προωθούνται με εξαιρετικά αργούς ρυθμούς και κρίνονται τελικά ανεπαρκή.
Ο ευρύτερος δημόσιος τομέας «χρησιμοποιεί» περίπου 200.000 κτίρια σε όλη την Ελλάδα. Σύμφωνα με μελέτη του Κέντρου Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΚΑΠΕ), οι ετήσιες ενεργειακές δαπάνες των δημοσίων κτιρίων ξεπερνούν τα 450 εκατ. ευρώ, καταναλώνοντας το 1,66% της συνολικής κατανάλωσης ενέργειας και προκαλώντας το 2% των συνολικών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. «Μπορούμε να μειώσουμε την κατανάλωση ενέργειας στα δημόσια κτίρια κατά 22%, με λογικό κόστος και άμεσες επεμβάσεις. Θα εξοικονομήσουμε 140.000 τόνους πετρελαίου, πάνω από 110 εκατ. ευρώ τον χρόνο, ενώ οι εκπομπές CO2 θα μειωθούν κατά 425 εκατομμύρια τόνους», τονίζει στην «Κ» ο κ. Γιώργος Μαρκογιαννάκης, μελετητής του Κέντρου Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας. «Σήμερα η κατάσταση είναι απαράδεκτη. Τα κρατικά κτίρια δεν διαθέτουν ηλιακούς θερμοσίφωνες ή άλλα ηλιακά θερμικά συστήματα που παράγουμε στην Ελλάδα. Η σπατάλη, τεράστια. Οταν εξετάσαμε πιο συγκεκριμένα 25 κτίρια του Δημοσίου, καταγράψαμε ενεργειακές καταναλώσεις από 200-400 κιλοβατώρες ανά τετραγωνικό τον χρόνο», συμπληρώνει.
Κι όμως, κανονικά το κράτος θα έπρεπε να πρωτοστατήσει, όχι μόνο για να δώσει το «καλό παράδειγμα», αλλά και γιατί έχει τα οικονομικά μέσα και τον τρόπο (προμήθειες υλικών και συστημάτων) να ανοίξει τον δρόμο σε μιαν άλλη αντιμετώπιση του προβλήματος.
Χωρίς ηλιακούς
«Απεναντίας, σχεδόν όλα τα δημόσια νοσοκομεία δεν διαθέτουν ηλιακούς θερμοσίφωνες, παρ’ ότι χρειάζονται μεγάλες ποσότητες ζεστού νερού. Το ίδιο συμβαίνει και σε πολλά δημόσια κολυμβητήρια», τονίζει ο κ. Μαρκογιαννάκης. Μόνο από ορισμένες χαμηλού κόστους παρεμβάσεις μπορεί να εξοικονομούνται 3-5 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο από τα νοσοκομεία.
Τι κάνει η ελληνική πολιτεία; Πολύ λίγα και πολύ αργά… Αφού καθυστέρησε για χρόνια να ενσωματώσει τις ευρωπαϊκές οδηγίες για την εξοικονόμηση ενέργειας, ψήφισε πέρυσι το νόμο 3661/08 (που αφορά συνολικά την ενεργειακή αποδοτικότητα των κτιρίων) και τον Ιούνιο του 2008 προχώρησε στην Κοινή Υπουργική Απόφαση για «τη βελτίωση της ενεργειακής απόδοσης και την εξοικονόμηση ενέργειας στο Δημόσιο». Στην ΚΥΑ περιλαμβάνονται θετικά μέτρα, όπως ο αποκλεισμός από τις προμήθειες του Δημοσίου όλων των προϊόντων που δεν έχουν προδιαγραφές πρώτης ενεργειακής κλάσης (ανεξήγητα στους λαμπτήρες επιτρέπεται Α΄ + Β΄ κλάση), η εγκατάσταση αυτοματισμών ελέγχου της κατανάλωσης ενέργειας, η μείωση της απαιτούμενης αέργου ισχύος των ηλεκτρικών εγκαταστάσεων, καθώς και μέτρα οικοδομικής ενίσχυσης της θερμομόνωσης, φυσικής σκίασης κ.λπ. Επίσης, σε κάθε υπουργείο τοποθετήθηκε ενεργειακός υπεύθυνος, με κατεύθυνση να τοποθετηθούν ενεργειακοί υπεύθυνοι σε κάθε δημόσιο κτίριο…
Αλλαγή λαμπτήρων
Τι έχει προχωρήσει ήδη απ’ όλα αυτά; «Δεν έχουμε ακόμα κάποια εικόνα των αποτελεσμάτων που έφεραν τα συγκεκριμένα μέτρα», είπε στην «Κ» ο κ. Κωνσταντίνος Μουσουρούλης, γενικός γραμματέας του υπουργείου Ανάπτυξης, σημειώνοντας ότι το επόμενο διάστημα θα συγκεντρωθούν οι εκθέσεις προόδου. «Ιδιαίτερα σημαντικό εργαλείο για την εξοικονόμηση ενέργειας», λέει ο κ. Μουσουρούλης, «είναι η πρόβλεψη μιας μορφής ενεργειακής ΣΔΙΤ. Δηλαδή, συγκεκριμένες εταιρείες αναλαμβάνουν τις επεμβάσεις για τη βελτίωση της ενεργειακής αποδοτικότητας και στη συνέχεια αμείβονται με βάση τα ποσά που εξοικονομούνται από τους ενεργειακούς λογαριασμούς».
Εντύπωση, πάντως, προκαλεί ότι δεν υπάρχει κάποιο πρόγραμμα αλλαγής των ενεργοβόρων λαμπτήρων, οι οποίοι μάλιστα θα αρχίσουν να αποσύρονται από την αγορά από το φθινόπωρο του 2009. Απουσιάζει όμως και η φιλοσοφία βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής για τα νέα κτίρια. «Ενώ υποχρεώνει στη χρήση φυσικού αερίου, δεν προβλέπεται κάποιο ποσοστό απόκτησης ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές, όπως για παράδειγμα εφαρμόζει η Ισπανία σε μεγάλα ιδιωτικά και δημόσια κτίρια, με πολύ καλά αποτελέσματα», τονίζει στην «Κ» ο κ. Τάκης Γρηγορίου από την Greenpeace. «Μερικά φωτοβολταϊκά σε κάθε κτίριο θα έδιναν αρκετή από την ενέργεια που απαιτούν τα κλιματιστικά τις καυτές μέρες του καλοκαιριού…».
Πώς θα ανταποκριθεί το Δημόσιο στην υποχρέωση ανταπόκρισης στην ευρωπαϊκή οδηγία 2006/32, η οποία προβλέπει ότι όλα τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. πρέπει να μειώσουν μέχρι το 2016 κατά 9% την ενεργειακή κατανάλωση σε όλους τους τομείς – και στα κτίρια; Η οδηγία αναμένεται να ενσωματωθεί στο ελληνικό Δίκαιο το αμέσως επόμενο διάστημα, αλλά το ερώτημα είναι εάν και πώς θα ενσωματωθεί στην πρακτική κάθε υπουργείου και της κυβέρνησης συνολικά.
Στην Ευρώπη
Στο εξωτερικό, πάντως, προχωρούν σε πολύ πιο τολμηρά μέτρα, ειδικά στον δημόσιο – κρατικό τομέα. Στην Ιρλανδία, για παράδειγμα, έχουν θέσει στόχο μείωσης της ενεργειακής κατανάλωσης στον δημόσιο τομέα μέχρι το 2020 κατά 33% έναντι 20% γενικού στόχου. Στη Μ. Βρετανία ο αντίστοιχος στόχος είναι 30%, ενώ στην Ολλανδία (όπως και στη Μ. Βρετανία) έχουν θέσει στόχους για ενεργειακά ουδέτερα κτίρια (δηλαδή, κτίρια που θα παράγουν τα ίδια την ενέργεια που καταναλώνουν) κεντρικής διοίκησης μέχρι το 2012. Στη μικροσκοπική Μάλτα έχουν θέσει στόχο κάθε υπουργείο να έχει έναν «πράσινο ηγέτη», δηλαδή ένα κτίριο-πρότυπο από άποψη ενεργειακής και περιβαλλοντικής απόδοσης. Στην Ελλάδα αναζητούμε ακόμα «πράσινους ηγέτες».
Η WWF προτείνει βόλτες υπό το σεληνόφως…
Το τελευταίο Σαββατόβραδο του Μαρτίου 2007, πάνω από δύο εκατομμύρια άνθρωποι και χιλιάδες επιχειρήσεις στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας έσβησαν ταυτόχρονα τα φώτα τους για μία ώρα, σε μία συμβολική κίνηση συμπαράστασης προς τις προσπάθειες που καταβάλλονται να αντιμετωπιστεί η υπερθέρμανση του πλανήτη. Αν ο αριθμός αυτός μοιάζει εντυπωσιακός, ο ρυθμός αύξησης των συμμετοχών στην πρωτοβουλία που ξεκίνησε το Παγκόσμιο Ταμείο για τη Φύση (WWF) προκαλεί δέος. Το 2008, τα 2 εκατομμύρια πολίτες έγιναν 50 εκατομμύρια. Σε όλο τον πλανήτη μιμήθηκαν το παράδειγμα του Σίδνεϊ και συμμετείχαν στην «Ωρα της Γης». Μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς, όπως το Κολοσσαίο, και παγκοσμίως γνωστά κτίρια, όπως η Οπερα του Σίδνεϊ, συσκοτίστηκαν, ενώ η κεντρική σελίδα της Google έγινε μαύρη και κάλεσε τους επισκέπτες της να σβήσουν τα φώτα. Στον Καναδά, παρουσιάστηκαν βραδινές εκπομπές στην τηλεόραση υπό το φως των κεριών. Στη Δανία, η βασίλισσα Μαγκρέτ διέταξε να «πέσουν» οι διακόπτες στο παλάτι.
Εξοικονόμηση
Είναι δύσκολο να εξάγει κανείς ασφαλή συμπεράσματα για το περιβαλλοντικό αποτύπωμα της Ωρας της Γης. Αναμφίβολα, η μείωση της κατανάλωσης ηλεκτρικού ρεύματος, έστω και για λίγα λεπτά, απαλλάσσει την ατμόσφαιρα από αρκετούς τόνους διοξειδίου του άνθρακα. Σύμφωνα με τα στοιχεία του WWF, για παράδειγμα, στην Μπανγκόνγκ εξοικονομήθηκαν στη διάρκεια της περυσινής Ωρας της Γης 73 MW και στο Τορόντο 900. Για το 2009, στόχος των διοργανωτών είναι η συμμετοχή ενός δισεκατομμυρίου πολιτών στην πρωτοβουλία, με τις έως τώρα ενδείξεις να δίνουν βάσιμες ελπίδες για την επίτευξή του. Τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές, τουλάχιστον 1.500 πόλεις, κωμοπόλεις, χωριά και νησιά, σε ολόκληρο τον κόσμο, είχαν δηλώσει συμμετοχή, με τον αριθμό τους να αυξάνεται συνεχώς. Οι εορταστικές εκδηλώσεις που έχουν προγραμματιστεί υπολογίζονται σε χιλιάδες και όλες τους αναμένεται να αναδείξουν την περιβαλλοντική ευαισθησία των συμμετεχόντων. Στη Μελβούρνη, για παράδειγμα, θα διεξαχθεί ανοικτή συναυλία με ηλεκτρικό ρεύμα που θα παράγεται από ποδηλάτες, ενώ στη Λισσαβώνα οι κάτοικοι θα δειπνήσουν στην ύπαιθρο υπό το φως των κεριών.
Δραστηριότητες
Στην ιστοσελίδα του WWF μπορεί μάλιστα να βρει κανείς χρήσιμες συμβουλές για εποικοδομητικές δραστηριότητες στη διάρκεια της φετινής Ωρας της Γης. Μεταξύ άλλων, η οργάνωση προτείνει βόλτες υπό το σεληνόφως, διήγηση παραμυθιών και ιστοριών τρόμου με φίλους, περιπάτους με τον σκύλο, μπάνιο με αρωματικά κεριά, ρομαντικό δείπνο με τον/την σύντροφό μας, μέχρι και κυνήγι χαμένου θησαυρού. Οι εθελοντές του WWF πιστεύουν ότι οι συμμετέχοντες θα διασκεδάσουν τόσο πολύ, ώστε θα κρατήσουν τα φώτα τους κλειστά και μετά την πάροδο της μίας ώρας.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η πρωτοβουλία δεν χρηματοδοτείται από συγκεκριμένες επιχειρήσεις, αν και πολλές εταιρείες την έχουν υιοθετήσει στο πλαίσιο των προγραμμάτων κοινωνικής ευθύνης τους.
Απλά μαθήματα οικονομίας
Η «διαφορά» όσον αφορά στην εξοικονόμηση ενέργειας ασφαλώς θα μπορούσε να γίνει με συγκεκριμένες πρωτοβουλίες. Το υπουργείο Ανάπτυξης έχει εξαγγείλει την πρόθεσή του να προχωρήσει σε σχετικές ρυθμίσεις, όπως για παράδειγμα η επιδότηση για την αλλαγή των κουφωμάτων. Προς το παρόν, όμως, το πρόγραμμα παραμένει στα χαρτιά. Πάντως και εμείς με μερικές απλές κινήσεις μπορούμε να ξοδεύουμε λιγότερη ενέργεια και συνακολούθως χρήματα. Ενδεικτικά:
Στο σπίτι
– Σβήνουμε όλες τις συσκευές στο σπίτι (βίντεο, τηλεόραση, ραδιόφωνο, υπολογιστή) και δεν τις αφήνουμε στην αναμονή (stand-by). Ενδεικτικά σε μελέτη του ΟΑΣΑ έχει υπολογιστεί ότι το 13% της ηλεκτρικής ενέργειας στο σπίτι καταναλώνεται από συσκευές που βρίσκονται στο stand-by.
– Αντικαθιστούμε τους λαμπτήρες του σπιτιού με άλλους εξοικονόμησης ενέργειας. Είναι ακριβότεροι αλλά σε βάθος χρόνου αποδεικνύονται οικονομικότεροι. Καταναλώνουν μόνο το 1/4 της ηλεκτρικής ενέργειας των συμβατικών λαμπτήρων και έχουν διάρκεια ζωής 4 φορές μεγαλύτερη.
– Σβήνουμε τα φώτα όταν βγαίνουμε από το δωμάτιο.
– Προσέχουμε ώστε οι οικιακές ηλεκτρικές συσκευές που αγοράζουμε να έχουν υψηλή ενεργειακή απόδοση (η κλίμακα είναι από το Α έως G). Μπορεί να τις πληρώσουμε ακριβότερα, αλλά θα εξοικονομήσουμε χρήματα στο μέλλον. Ενδεικτικά ένα παλαιό μοντέλο πλυντηρίου καταναλώνει 2,2 kWh ανά πλύση μιας ώρας. Σε αντιστοιχία ένα πλυντήριο νέας τεχνολογίας καταναλώνει 1,4 kWh. Εξοικονομούμε λοιπόν 208 kWh τον χρόνο ή 17,90 ευρώ (υπολογισμός με βάση το οικιακό τιμολόγιο της ΔΕΗ).
Το πόση ενέργεια καταναλώνει μια συσκευή εξαρτάται επίσης και από το πού είναι τοποθετημένη και πόσο σωστά χρησιμοποιείται. Ενδεικτικά, το ψυγείο θα πρέπει να μη βρίσκεται κοντά σε πηγές θερμότητας και να μην παραμένει για πολλή ώρα ανοιχτό.
– Κατεβάζουμε τον χειμώνα -και ανεβάζουμε το καλοκαίρι- τον θερμοστάτη κατά ένα βαθμό Κελσίου. Τοποθετούμε τέντες. Βοηθούν στη σκίαση και άρα στην εξοικονόμηση ενέργειας για ψύξη. Σε κάθε περίπτωση χρησιμοποιούμε με φειδώ το αιρ κοντίσιον.
– Φροντίζουμε για την καλή συντήρηση του καυστήρα γιατί έτσι θα έχει μεγαλύτερη ενεργειακή απόδοση
– Προσπαθούμε να ανακυκλώνουμε. Με αυτόν τον τρόπο γλιτώνουμε την ενέργεια που χρειάζεται για την παραγωγή εκ νέου των υλικών.
Στο αυτοκίνητο
– Οταν περιμένουμε μέσα στο αυτοκίνητο, σβήνουμε τη μηχανή.
– Ελέγχουμε τα ελαστικά μας ώστε να έχουν τη σωστή ζυγοστάθμιση. Ετσι εξοικονομούμε έως και 5% βενζίνη.
– Βγάζουμε τη σχάρα του αυτοκινήτου όταν δεν μας είναι απαραίτητη.
Θα «σβήσουν τα φώτα» και του Παρθενώνα
Η χώρα μας, από τις πρώτες στην κατάταξη ανταπόκρισης παγκοσμίως, θα συντονιστεί το ερχόμενο Σάββατο στην «Ωρα της Γης». Δεκάδες χιλιάδες Ελληνες δήλωσαν ήδη έτοιμοι να κατεβάσουν τον διακόπτη στις 28 Μαρτίου, στις 8.30 μ.μ. Οι συμμετοχές αυξάνονται συνεχώς και η Ελλάδα βρισκόταν στις πρώτες θέσεις μαζί με την Αυστραλία, τον Καναδά, τη Γαλλία και το Βέλγιο.
Μέχρι στιγμής έχουν δηλώσει «ετοιμοπόλεμοι» περισσότεροι από 280 δήμοι και κοινότητες στην Ελλάδα, 200 επιχειρήσεις, 200 τοπικοί οργανισμοί, 100 σχολεία, 60 φορείς, εκατοντάδες blogs.
Η συμβολική αυτή κίνηση ευαισθητοποίησης απέναντι στην κλιματική αλλαγή ξεκίνησε το 2007 στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας, η ιδέα όμως διαδόθηκε γρήγορα σε όλο τον κόσμο. Στόχος της διοργάνωσης, που στην Ελλάδα προώθησαν το WWF, ο ΣΚΑΪ και η «Καθημερινή», είναι να μεταδώσει το μήνυμα της εξοικονόμησης ενέργειας. H παγκόσμια ανταπόκριση ξεπέρασε τις προσδοκίες όλων και τελικά φέτος, περίπου 1.500 πόλεις σε όλο τον κόσμο λαμβάνουν μέρος. Η ελληνική παρουσία ξεχωρίζει επιπλέον για τη φαντασία και την πρωτοτυπία των εκδηλώσεων που θα λάβουν χώρα. Πολλές δραστηριότητες με συμβολικό χαρακτήρα έχουν σχεδιαστεί: στην Αίγινα οι κάτοικοι θα κάνουν πορεία με κεράκια, στη Ναύπακτο θα δοθεί συναυλία με την ομάδα κρουστών του Νίκου Τουλιάτου, ενώ σε πολλούς ιστορικούς χώρους που φωταγωγούνται για μία ώρα θα «σβήσουν τα φώτα»: ο Παρθενώνας, ο λόφος του Φιλοπάππου, ο Λευκός Πύργος, η Αρχαία Αγορά, ο ναός του Ποσειδώνα στο Σούνιο κ.ά. Παράλληλα, έχει αποφασισθεί η συσκότιση του λιμανιού της Αίγινας, της Υδρας και του Ηρακλείου της Κρήτης.
Γιώργος Καρακατσάνης: Η αλήθεια (που δεν λένε) για ανανεώσιμες πηγές, λιγνίτη, υδροηλεκτρικά
μια γνώμη για τα ενεργειακά
Μητσοτάκης: Η Ελλάδα δεν πρόκειται να στραφεί στην πυρηνική ενέργεια ……το μόνο που έμεινε ειναι φράγματα και αεριοποίηση
Το λιγνιταέριο, νέα ενεργειακή λύση; – Γράφει ο Νίκος Στεφανής
O ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΤΟΥ ΕΦΗΣΥΧΑΣΜΟΥ…
Υπήρχαν ή δεν υπήρχαν ευθύνες της ΔΕΗ για τη μεγάλη κατολίσθηση στο ορυχείο Αμυνταίου στις 10 Ιουνίου και για τις επιπτώσεις που αυτή είχε; Από τα δημοσιεύματα που ακολούθησαν την κατολίσθηση ήταν φανερη η προσπάθεια
της ΔΕΗ να μη γίνουν αντικείμενο συζήτησης οι ευθύνες των επιστημόνων και τεχνικών συμβούλων της που υποτίμησαν τραγικά τους κινδύνους από το φαινόμενο κατολίσθησης που είχε ξεκινήσει και βρισκόταν σε εξέλιξη από τις 24 Μαΐου.
«Στο ερώτημα εάν το μοιραίο συμβάν θα μπορούσε να αποφευχθεί, οι επαΐοντες απαντούν μετά βεβαιότητας όχι” αφού το μέγεθος της κατολίσθησης “ξεπέρασε κάθε πρόβλεψη, τίναξε όλα τα δεδομένα στον αέρα», γράφει η “Καθημερινή”. Η πονηρή κατολίσθηση φαίνεται οτι κατάφερε, μέχρι την τελευταία στιγμή, να ξεγελάσει ακόμα και τους “επαΐοντες”. «Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και ο επιστημονικός τεχνικός σύμβουλος της ΔΕΗ, καθηγητής εδαφομηχανικής του ΕΜΠ Μιχάλης Καββαδάς, προέβλεψε ακριβώς τη χρονική στιγμή της κατολίσθησης, όχι όμως την ένταση και το μέγεθός της».
Ο κ. Καββαδάς είναι επίσης επιστημονικός τεχνικός σύμβουλος στο σχεδιασμό των φραγμάτων της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ στις Σκουριές και τον Κοκκινόλακκα. Η εφημερίδα του αποδίδει την ιδιότητα της αυθεντίας: αφού ακόμη και εκείνος δεν προέβλεψε την επικείμενη καταστροφή, δεν θα μπορούσε να την προβλέψει κανείς. Πέρα λοιπόν από το γενικότερο ενδιαφέρον μας για τα τα τεκταινόμενα στη Δυτική Μακεδονία, έχει σημασία και για τη Χαλκιδική η αξιοπιστία του κ. Καββαδά. Όταν λέει οτι “δεν υπάρχει κίνδυνος” να τον πιστεύουμε ή όχι;
Ο κ. Καββαδάς επισκεφθηκε το ορυχείο την παραμονή της κατάρρευσης. Αν πράγματι προέβλεψε την κατολίσθηση, μοιράστηκε την πρόβλεψή του μόνο με τη διοίκηση της ΔΕΗ – γιατί στα ειδησεογραφικά πρακτορεία έλεγε άλλα πράγματα: οτι μπορεί να υπάρξει τελικά “αστοχία”, αλλά μπορεί και όχι.
“Δεν υπάρχει κίνδυνος για την ασφάλεια και την ζωή των κατοίκων των Αναργύρων στο Αμύνταιο Φλώρινας, από την εκδήλωση ρωγματώσεων και μικρομετακινήσεων εδαφών στα πρανή εκσκαφής του ορυχείου της ΔΕΗ. Στις 24 Μαΐου εμφανίστηκαν τα πρώτα δείγματα ρωγματώσεων στα πρανή του ορυχείου Αμυνταίου, και μέχρι σήμερα παρατηρείται μια σταδιακή έξαρση του φαινόμενου. Τις τελευταίες τρεις ημέρες, οι μετακινήσεις εδαφών εντός του ορυχείου έχουν αυξητικό ρυθμό, ξεκίνησαν με 200 mm την ημέρα, και έφτασαν σήμερα στα 600 mm την ημέρα. Ο κ. Καββαδάς παρατήρησε ότι υπάρχει επιδείνωση του φαινόμενου και δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο να υπάρξει τελικά «αστοχία» στα πρανή του ορυχείου και να έχουμε μετακινήσεις εδαφών από 30 έως 40 μέτρα. Επεσήμανε όμως, ότι απ’ τις μετρήσεις που πραγματοποιούν επί 24ώρου βάσεως οι τεχνικοί του λιγνιτικού κέντρου Δυτικής Μακεδονίας της ΔΕΗ, εμφανίζονται στοιχεία όπου δείχνουν ότι μπορεί αργότερα «να έχουμε σταδιακή ύφεση του φαινόμενου”. (Πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ)
Πόσο δικαιολογημένες ήταν αυτές οι καθησυχαστικές δηλώσεις; Σύμφωνα με εργασίες που έχει δημοσιεύσει από το 2002 και έχει παρουσιάσει σε συνέδρια ο κ. Μάριος Λεονάρδος, μηχανικός μεταλλείων της ΔΕΗ, και βασίζονται σε παρατηρήσεις από καταρρεύσεις ορυχείων στη λεκάνη της Πτολεμαΐδας και στη Μεγαλόπολη (Rim Slopes Failure Mechanism and Kinematics in the Greek Deep Lignite Mines, Leonardos, 2014) in the Greek Deep Lignite Mines, η μετακίνηση των 20 mm/ημέρα είναι το σημείο “χωρίς επιστροφή”, πέρα από το οποίο η κατολίσθηση είναι αναπόφευκτη. “Όταν η ταχύτητα μετακίνησης φτάσει στην περιοχή των 100mm/ημέρα είναι συνήθως θέμα ωρών να καταρρεύσει το πρανές”. Ήταν άραγε τότε, στα 100 mm/ημέρα, όταν η κατάρρευση ήταν ζήτημα ωρών, που η ΔΕΗ σταμάτησε να σκάβει και απαγόρευσε την είσοδο στο επικίνδυνο ορυχείο; Σε κάθε περίπτωση, τα 600 mm/ημέρα δεν ήταν “μικρομετακινήσεις” (!), ήταν τεράστιες μετακινήσεις, 30 φορές μεγαλύτερες από το όριο των 20 mm/ημέρα και περίπτωση να υπάρξει ύφεση του φαινομένου δεν υπήρχε.
Επιπλέον, τα σπίτια και οι δρόμοι των Αναργύρων είχαν υποστεί ρωγματώσεις και στο παρελθόν λόγω της γειτνίασης τους με το ορυχείο της ΔΕΗ. Η επικινδυνότητα του οικισμού ήταν γνωστή και είχε επισημανθεί από το 2009 σε έκθεση τριών τομέων του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης που ο μηχανισμός της ΔΕΗ κατάφερε να “θάψει”. Άρα ο ισχυρισμός του κ. Καββαδά οτι “δεν υπάρχει κίνδυνος για τους Αναργύρους” φαίνεται αβάσιμος, επικίνδυνος και δυνητικά εγκληματικός. Ως στοιχειώδες μέτρο προφύλαξης, οι κάτοικοι των Αναργύρων θα έπρεπε να έχουν ενημερωθεί εγκαίρως ώστε να απομακρυνθούν από τα σπίτια της επικίνδυνης ζώνης όπου από καθαρή τύχη δεν θρηνήσαμε θύματα. Η ΔΕΗ φρόντισε να διασφαλίσει, στο μέτρο του δυνατού (τέτοια ώρα τέτοια λόγια), τον εξοπλισμό της και τους ανθρώπους της, αλλά τους ανθρώπους που κατοικούσαν δίπλα τους άφησε στην τύχη τους.
Η πολιτική της ΔΕΗ απέναντι στους κατοίκους των οικισμών που υφίστανται τις επιπτώσεις των εξορύξεών της είναι σταθερή και γνωστή εδώ και πολλά χρόνια. Διαβεβαιώσεις περί μη ύπαρξης κινδύνου, αποποίηση ευθυνών για τις καταστροφές και πολυετείς καθυστερήσεις στη μετεγκατάσταση οικισμών που η ίδια έχει αναγνωρίσει οτι πρέπει να μετεγκατασταθούν.
Παρά τους προφανείς κινδύνους, η ΔΕΗ συνεχίζει τις εξορύξεις δίπλα στους οικισμούς, “τζογάροντας” με την ασφάλεια τους, μέχρι να φτάσει ο κόμπος στο χτένι και να κινδυνεύσουμε να έχουμε θύματα, όπως έγινε πρόσφατα στους Αναργύρους. Ο καθησυχασμός των κατοίκων ανατίθεται συνήθως από τη ΔΕΗ στον τεχνικό της σύμβουλο κ. Καββαδά που θεωρείται οτι έχει μεγαλύτερη αξιοπιστία ως πανεπιστημιακός, αφού την ίδια τη ΔΕΗ δεν την πιστεύει και δεν την εμπιστεύεται πλέον κανείς. Σε αυτό το ρόλο τον είδαμε στο Αμύνταιο, στη μεγάλη κατολίσθηση στο ορυχείο Χωρεμίου Μεγαλόπολης στις 14/9/2013, αλλά και στην περίπτωση της Μαυροπηγής όπου η ΔΕΗ του ανέθεσε να συντάξει μελέτη για να αμφισβητήσει το πόρισμα της μελετητικής ομάδας του ΑΠΘ που απεφάνθη οτι υπεύθυνη για το μεγάλο ρήγμα που έκοψε το χωριό στα δύο είναι ξεκάθαρα η εξορυκτική δραστηριότητα.
Τώρα ο ίδιος ο κ. Καββαδάς συμμετέχει ως ειδικός στην Επιτροπή που συνέστησε η ΔΕΗ για να διερευνήσει τα αίτια της κατολίσθησης. Ποιος μπορεί να πει με βεβαιότητα οτι τα στελέχη της ΔΕΗ και ο τεχνικός σύμβουλος που μετέχουν στην επιτροπή δεν θα προσπαθήσουν να αποποιηθούν τη δική τους ευθύνη για την ολιγωρία στην αντιμετώπιση της κατάστασης;
Αντί δικού μας σχολίου, παραθέτουμε το σχετικό σχόλιο του κ. Μάριου Λεονάρδου:
“Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΟΥ ΑΜΥΝΤΑΙΟΥ, Ο ΑΛ ΓΚΟΡ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΛΑΝΟΥΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΒΟΝΤΟΡΟΥ
Μετά την απώλεια του λιγνιτωρυχείου Αμυνταίου, την οποία είχα δημοσίως και γραπτώς προείπει δεκαπέντε ημέρες πριν το συμβάν, δέχτηκα πολλά τηλεφωνήματα περί της επικείμενης συμμετοχής μου στις επιτροπές διερεύνησης του φαινομένου. Διαβεβαίωσα όλους ότι δεν πρόκειται να κληθώ να συμμετάσχω σε κάποια επιτροπή, γιατί αυτές, συνήθως, εξυπηρετούν σκοπιμότητες και όχι την αναζήτηση της αλήθειας. Συγκεκριμένα οι συμμετέχοντες σε αυτές συνήθως καλούνται να εφαρμόσουν τον «Νόμο του λογικού επιχειρήματος» που αποδίδεται στον Αλ Γκόρ: «Όλα είναι δυνατά εφόσον δεν γνωρίζετε το θέμα με το οποίο ασχολείσθε». Και επειδή θα μού ήταν αδύνατο να εφαρμόσω τον εν λόγω νόμο, πήγα στην Κάρυστο για γεωργικές εργασίες και ψάρεμα προς τον Καβοντόρο. Το εξαιρετικό τοπίο και τα διερχόμενα μελανούρια στο Κάβο Μαντέλο δικαίωσαν την επιλογή μου.”
Το δυτικό οικονομικό σύστημα φτάνει στο τέλος .του Thierry Meyssan
Ήδη τον 18ο αιώνα, οι Βρετανοί οικονομολόγοι του νεογέννητου καπιταλισμού αναρωτιόντουσαν γύρω από τον David Ricardo για τη βιωσιμότητα αυτού του συστήματος. Αυτό που έφερε πολλά κέρδη στην αρχή, τελικά θα γινόταν συνηθισμένο και δεν θα ικανοποιεί πλέον τον άνθρωπο του. Η κατανάλωση δεν θα μπορούσε να δικαιολογήσει για πάντα τη μαζική παραγωγή. Αργότερα, οι σοσιαλιστές, γύρω από τον Καρλ Μαρξ[1], προέβλεψαν το αναπόφευκτο τέλος του καπιταλιστικού συστήματος.
Αυτό το σύστημα θα έπρεπε να είχε πεθάνει το 1929, αλλά προς έκπληξη όλων, επέζησε. Πλησιάζουμε σε μια παρόμοια στιγμή: η παραγωγή δεν πληρώνει πλέον, μόνο η χρηματοπίστωση βγάζει χρήματα σήμερα. Σε όλη τη Δύση βλέπουμε το βιοτικό επίπεδο της μάζας των ανθρώπων να μειώνεται, ενώ ο πλούτος μερικών σπάνιων ατόμων εκτοξεύεται στα ύψη. Το σύστημα απειλεί να καταρρεύσει ξανά και να μην ανακάμψει ποτέ. Μπορούν οι υπερ-καπιταλιστές να σώσουν ακόμα τα περιουσιακά τους στοιχεία ή θα υπάρξει τυχαία ανακατανομή του πλούτου μετά από μια γενικευμένη αντιπαράθεση;
Η κρίση του 1929 και η επιβίωση του καπιταλισμού
Ο λιμός εξαπλώθηκε στη Δύση μετά την κρίση του 1929. Όλοι οι θεσμοί απειλήθηκαν. Δεν επιβίωσαν παρά μόνο ως αποτέλεσμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Όταν η κρίση του 1929 έπληξε τις Ηνωμένες Πολιτείες, όλες οι δυτικές ελίτ ήταν πεπεισμένες ότι η χήνα με τα χρυσά αυγά ήταν νεκρή. Ότι έπρεπε να βρεθεί αμέσως ένα νέο σύστημα, διαφορετικά η ανθρωπότητα θα αφανιζόταν από την πείνα. Είναι ιδιαίτερα διδακτικό να διαβάζουμε τον αμερικανικό και τον ευρωπαϊκό τύπο της εποχής για να κατανοήσουμε την αγωνία που έπληξε τη Δύση. Τεράστιες περιουσίες είχαν εξαφανιστεί σε μια μέρα. Εκατομμύρια εργαζόμενοι βρέθηκαν άνεργοι και βίωσαν όχι μόνο τη φτώχια, αλλά συχνά και την πείνα. Οι λαοί εξεγέρθηκαν. Η αστυνομία πυροβολούσε με πραγματικά πυρά εναντίον του θυμωμένου πλήθους. Κανείς δεν φανταζόταν ότι ο καπιταλισμός θα μπορούσε να βελτιωθεί και να αναγεννηθεί. Προτάθηκαν δύο νέα μοντέλα: ο σταλινισμός και ο φασισμός.
Αντίθετα με την εικόνα που έχουμε έναν αιώνα αργότερα, τότε όλοι γνώριζαν τα ελαττώματα των ιδεολογιών αυτών, αλλά το πιο σημαντικό και ζωτικό πρόβλημα ήταν να γνωρίζουν ποιος θα κατάφερνε καλύτερα να θρέψει τον πληθυσμό του. Δεν υπήρχε πλέον ούτε δεξιά ούτε αριστερά, μόνο ένας γενικός πανικός.
Μόνο αφού έδιωξε τον Λέον Τρότσκι και το όνειρό του για παγκόσμια επανάσταση, ο Ιωσήφ Στάλιν κατάφερε να χτίσει την ΕΣΣΔ χωρίς να χρειαστεί να αντιμετωπίσει τους λευκούς στρατούς.
Ο Μπενίτο Μουσολίνι, ο οποίος ήταν αρχισυντάκτης της κύριας σοσιαλιστικής εφημερίδας της Ιταλίας πριν από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και στη συνέχεια πράκτορας της βρετανικής MI5 κατά τη διάρκεια του πολέμου, έγινε ηγέτης του φασισμού, που τότε θεωρούταν ως η ιδεολογία που θα έδινε ψωμί στους εργαζόμενους. Ο Ιωσήφ Στάλιν, ο οποίος ήταν μπολσεβίκος κατά τη διάρκεια της Ρωσικής Επανάστασης, εκκαθάρισε σχεδόν όλους τους εκπροσώπους του κόμματός του και τους ανανέωσε για να χτίσει την ΕΣΣΔ, που θεωρούταν τότε ως υλοποίηση της νεωτερικότητας.
Κανένας από τους δυο ηγέτες δεν μπόρεσε να φέρει σε πέρας το μοντέλο του: εντέλει, οι οικονομολόγοι πρέπει πάντα να δίνουν τη θέση τους στους στρατιωτικούς. Τα όπλα έχουν πάντα τον τελευταίο λόγο. Ήταν λοιπόν ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, η νίκη της ΕΣΣΔ και των Αγγλοσαξόνων από τη μια πλευρά, η πτώση του φασισμού από την άλλη. Έτυχε ότι μόνο οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είχαν καταστραφεί από τον πόλεμο και ότι ο πρόεδρος Φράνκλιν Ρούσβελτ, οργανώνοντας τον τραπεζικό τομέα, έδωσε στον καπιταλισμό μια δεύτερη ευκαιρία. Οι Ηνωμένες Πολιτείες ανοικοδόμησαν την Ευρώπη χωρίς να συντρίψουν την εργατική τάξη από φόβο ότι θα στραφεί προς την ΕΣΣΔ.
Η κρίση μετά την εξαφάνιση της ΕΣΣΔ
Ωστόσο, όταν η ΕΣΣΔ εξαφανίστηκε στα τέλη του 1991, ο καπιταλισμός, στερημένος αντίπαλου ξαναβρήκε τους παλιούς του δαίμονες. Σε λίγα χρόνια, οι ίδιες αιτίες προκαλώντας τα ίδια αποτελέσματα, η παραγωγή άρχισε να μειώνεται στις Ηνωμένες Πολιτείες και οι θέσεις εργασίας μετεγκαταστάθηκαν στην Κίνα. Η μεσαία τάξη άρχισε σιγά σιγά να παρακμάζει. Οι κάτοχοι κεφαλαίων των ΗΠΑ ένιωσαν να απειλούνται. Δοκίμασαν διαδοχικά διάφορες προσεγγίσεις για να σώσουν τη χώρα τους και να διατηρήσουν το σύστημα.
Η πρώτη ήταν η μετατροπή της αμερικανικής οικονομίας σε εξαγωγέα όπλων και η χρήση των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ για τον έλεγχο των πρώτων υλών και των πηγών ενέργειας του μη παγκοσμιοποιημένου μέρους του πλανήτη που χρησιμοποιούνται από τον υπόλοιπο κόσμο. Αυτό το σχέδιο, ήτοι η προσαρμογή στον «χρηματοπιστωτικό καπιταλισμό» (αν αυτό το οξύμωρο έχει κάποιο νόημα), το δόγμα Rumsfeld/Cebrowski [2], που οδήγησε το αμερικανικό βαθύ κράτος να οργανώσει τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου και τον ατέλειωτο πόλεμο στην ευρύτερη Μέση Ανατολή. Αυτό το επεισόδιο έδωσε είκοσι χρόνια ανάπαυσης στον καπιταλισμό, αλλά οι εσωτερικές συνέπειες ήταν καταστροφικές για τις μεσαίες τάξεις.
Η δεύτερη προσπάθεια ήταν το φρένο στο διεθνές εμπόριο και η επιστροφή στην αμερικανική παραγωγή του Ντόναλντ Τραμπ. Αλλά είχε κηρύξει τον πόλεμο στους ανθρώπους της 11ης Σεπτεμβρίου και κανείς δεν θα τον άφηνε να προσπαθήσει να σώσει τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο Klaus Kleinfeld είναι ο διευθυντής του σχεδίου Neom. Κάθεται στα διοικητικά συμβούλια της Λέσχης Ομίλου Bilderberg (ΝΑΤΟ) και του Φόρουμ του Νταβός (NED/CIA).
Έχει εξεταστεί μια τρίτη εξέλιξη. Θα επρόκειτο να εγκαταλείψουν τους δυτικούς πληθυσμούς και να μεταφέρουν τους μερικούς πολλούς δισεκατομμυριούχους σε ένα ρομποτισμένο Κράτος από όπου θα μπορούσαν άφοβα να διοικήσουν τις επενδύσεις τους. Είναι το σχέδιο Neom το οποίο ξεκίνησε ο πρίγκιπας Μοχάμεντ μπεν Σαλμάν στη σαουδαραβική έρημο με την ευλογία του ΝΑΤΟ. Μετά από μια περίοδο έντονης δραστηριότητας, τα έργα βρίσκονται σήμερα σε νεκρό σημείο.
Η πρώην ομάδα του Donald Rumsfeld (συμπεριλαμβανομένων των γιατρών Richard Hatchett [3] και Anthony Fauci [4]) αποφάσισε να ξεκινήσει μια τέταρτη επιλογή με αφορμή την πανδημία Covid-19. Πρόκειται για τη συνέχιση και τη γενίκευση στα ανεπτυγμένα κράτη, αυτού που ξεκίνησε το 2001. Ο μαζικός εγκλεισμός υγιών πληθυσμών ώθησε τα κράτη να δανειστούν. Η χρήση της τηλεργασίας έχει προετοιμάσει τη μετεγκατάσταση δεκάδων εκατομμυρίων θέσεων εργασίας. Το υγειονομικό πάσο νομιμοποίησε μια κοινωνία μαζικής επιτήρησης.
Ο Klaus Schwab και η Μεγάλη Επαναφορά (GREAT RESET)
Ο Klaus Schwab διοργανώνει το Φόρουμ του Νταβός όπως ο Λουδοβίκος ΙΔ’ την αυλή του στις Βερσαλλίες: εποπτεύει εκεί όλους τους πολυεκατομμυριούχους για λογαριασμό της NED/CIA.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο πρόεδρος του Φόρουμ του Νταβός, Klaus Schwab, δημοσίευσε το Covid-19: The Great Reset. Δεν είναι σε καμία περίπτωση πρόγραμμα, αλλά μια ανάλυση της κατάστασης και για μια πρόβλεψη για τις πιθανές εξελίξεις. Αυτό το βιβλίο γράφτηκε για τα μέλη του Φόρουμ και δίνει μια ιδέα για το θλιβερό πνευματικό τους επίπεδο. Ο συγγραφέας βάζει κλισέ παραθέτοντας ανακατεμένους μεγάλους συγγραφείς και τους παράλογους αριθμούς του Neil Ferguson (Imperial College) [5].
Στα χρόνια 70-80, ο Klaus Schwab ήταν ένας από τους διευθυντές της εταιρείας Escher-Wyss (απορροφήθηκε από την Sulzer AG) που έπαιξε σημαντικό ρόλο στο πρόγραμμα πυρηνικής έρευνας στη Νότια Αφρική του απαρτχάιντ· συμβολή που πραγματοποιήθηκε κατά παράβαση του ψηφίσματος 418 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Ο ίδιος δεν έχει επομένως καμία ηθική και δεν φοβάται τίποτα. Στη συνέχεια, δημιούργησε έναν κύκλο διευθυντών επιχειρήσεων που έγινε το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ. Αυτή η αλλαγή ονόματος έγινε με τη βοήθεια του Κέντρου Διεθνών Ιδιωτικών Επιχειρήσεων (CIPE) · το εργοδοτικό υποκατάστημα του National Endowment for Democracy (NED/CIA). Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο εγγράφηκε το 2016 στην ομάδα του Bilderberg (όργανο επιρροής του ΝΑΤΟ) ως διεθνής δημόσιος υπάλληλος, κάτι που δεν ήταν ποτέ επίσημα.
Στο βιβλίο του, ο Klaus Schwab προετοιμάζει το κοινό του για μια οργουελική κοινωνία. Εξετάζει τα πάντα και ό,τι να είναι μέχρι το θάνατο μέσω της Covid-19 του 40% του παγκόσμιου πληθυσμού. Δεν προσφέρει τίποτα το συγκεκριμένο και δεν φαίνεται να προτιμά καμία επιλογή. Απλώς καταλαβαίνουμε ότι ο ίδιος και το κοινό του δεν θα αποφασίσουν τίποτα, αλλά είναι έτοιμοι να δεχτούν τα πάντα για να διατηρήσουν τα προνόμιά τους.
Συμπέρασμα
Είμαστε προφανώς στο κατώφλι μιας τεράστιας ανατροπής που θα σαρώσει όλα τα δυτικά θεσμικά όργανα. Αυτός ο κατακλυσμός θα μπορούσε να αποφευχθεί με απλό τρόπο, αλλάζοντας την ισορροπία αμοιβών μεταξύ της εργασίας και του κεφαλαίου. Ωστόσο, αυτή η λύση είναι απίθανη επειδή θα σήμαινε το τέλος των μέγκα-περιουσιών.
Αν κρατήσουμε αυτά τα δεδομένα στο μυαλό μας, ο ανταγωνισμός Δύσης-Ανατολής δεν είναι παρά μόνο επιφανειακός. Όχι μόνο επειδή οι Ασιάτες δεν σκέφτονται σε όρους ανταγωνισμού, αλλά κυρίως γιατί βλέπουν τη Δύση να πεθαίνει.
Αυτός είναι ο λόγος που η Ρωσία και η Κίνα χτίζουν αργά αλλά σίγουρα τον κόσμο τους, χωρίς καμία ελπίδα να ενσωματώσουν σε αυτό τη Δύση, την οποία θεωρούν ως πληγωμένο αρπακτικό. Δεν θέλουν να το αντιμετωπίσουν, αλλά το καθησυχάζουν, του παρέχουν παρηγορητική φροντίδα και το συνοδεύουν χωρίς να το αναγκάσουν στην αυτοκτονία του.
Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά
[1] Κριτική στην πολιτική οικονομία, Καρλ Μαρξ (1867).
[2] «Το δόγμα Ράμσφελντ/Σεμπρόφσκι», του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα), Δίκτυο Βολταίρος, 25 Μαΐου 2021.
[3] «Η Covid-19 και η Κόκκινη Αυγή», του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα) , Δίκτυο Βολταίρος, 28 Απριλίου 2020.
[4] «Covid-19: l’étau se resserre autour du docteur Anthony Fauci», Réseau Voltaire, 7 octobre 2021.
[5] «Covid-19: Neil Ferguson, ο φιλελεύθερος Λυσσένκο», του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα) , Δίκτυο Βολταίρος, 19 Απριλίου 2020.
Ο Άτακτος 